नसतेस घरी तू जेव्हा
पेग मोठा मोठा होतो
शेवेचे भरतो बकाणे
अन सोडा संपत जातो

बुच सुटून बियर उडावी
कल्लोळ तसा ओढवतो
ही धरा दिशाहीन होते
अन मी ही बरळत जातो

येतात पेग ओठाशी
संपुनच जाती मागे
सोड्या वीन पेग बिचारा
थोडासा स्ट्राँगच होतो

क्वार्टरीत झिंगवणार्या
मज स्मरती लाघव वेळा
चकण्या वीन पिणे अडावे
मी तसाच अगतीक होतो

तू सांग सखे मज काय
मी सांगू ह्या बर्फाला
व्हिस्कीचा जीव उदास
सोड्या वीन मिण मिण मिटतो

ना अजून चढली झिंग
ना टाईट अजूनी झालो
चकण्या वीन चढतच
चकण्या वीन गॅसही होतो

नसतेस घरी तू जेव्हा
पेग मोठा मोठा होतो
शेवेचे भरतो बकणे
अन सोडा संपत जातो