मी - अगं ए, तुझ्या कडे थोडे पैसे असतील तर दे, मध्या कडे जातोय.
ही - नाहियेत.
मी - अग काल बँकेत गेली होतीस ना पैसे काढायला, काढले नाहीस का?
ही - काढले पण ते घर खर्चाला आहेत.
मी - अगं मग काय झालं, मी नवरा आहे तुझा, विसरलीस का?
ही - तू परवाच ATM मधून २००० रुपये काढलेस, विसरलास का?
मी - आयला... तुला कसं कळलं?
ही - तुझ्या अकाउंट चे Transaction Alerts आज काल माझ्या मोबाईल वर येतात.
मी - अगं ते पैसे संपले.
ही - संपले? ३ दिवसात २००० रुपये संपले? हिशोब दे, त्या शिवाय काहीही मिळणार नाही.
(एक संध्याकाळ मित्रांसोबत घोट घोट घालवल्यावर हिशोब कोण ठेवतो? )
मी - मी कधी बाबांना पण हिशोब दिला नाही.
ही - मग बाबांकडूनच माग तुझ्या. बाबा, ह्याला १० रुपये द्या हो.
मी - काय??? फक्त १० रुपये???
ही - अरे तुम्ही बाइक वरून भटकणार. बाइक मध्ये पेट्रोल आहेच. हे १० रुपये तुला वर खर्चाला देतेय, नवरा म्हणून.
मी - अगं पण... बाबा हिला काही तरी सांगा ना.
बाबा - तुका म्हणे ठकासी मिळे महा ठक.
मी - बाबा तुकारामांनी असं काहीही म्हटलेलं नाहीये. पण हिच्या सारख्या आवड्या असल्यावर नवरे भजनाला लागणारच.
ह्यावर बाबांनी मला टाळी दिली. ते बायकोने बघितलं. ती त्यांच्यावर घसरली. आणि अनवधानाने बोलून गेली
'बाबा, टाळी काय देताय त्याला? आपलं काय ठरलंय? '
नकळत आपण काय बोलून गेलो हे कळून तिने जीभ चवली.
मी - अच्छा, म्हणजे हे तुम्हा सगळ्यांचं कारस्थान आहे होय. हे बघ, मी कुणालाही कुठलेही हिशोब देणार नाहीये.
ही - नको देऊस, आता तुझ्या कडे उधळायला पैसेच नसणारेत.
मी - म्हणजे?
ही - म्हणजे माझा राजा, तुला आठवतंय का एका रम्य रविवार सकाळी तू लोळत पडला असताना मी तुझ्या कडून तुझं Account Joint करायच्या फॉर्म वर सही घेतली.
मी - आठवतंय अंधुकसं.
ही - त्यात एक ECS चा फॉर्म पण होता. आता तुझ्या account मध्ये पगार जमा झाला की आपोआप ३ तारखेला ५००० सोडून बाकी सगळे पैसे माझ्या account मध्ये जमा होणार. कर चैन. खा, रोज मटार उसळ खा, शिकरण खा. ही ही ही
मी - आयला, हा अन्याय आहे.
बाबा - हा हा हा हा
ही - हा हा हा हा
मी - बाबा हसताय काय, हिला सांगा ना काही तरी.
बाबा - बाळा. ये, बस इथे.
मी बसल्यावर माझ्या डोक्यावर हात फिरवत बाबा शांतपणे म्हणाले -
आता पर्यंत उभ्या आयुष्यात आपण एकदाही बापाच न ऐकून सुद्धा आता बाप आपलं ऐकेल असं खरंच तुला वाटतं का?
असं म्हणून बाबांनी हिला टाळी दिली. ही गाणं गुणगुणत आत निघून गेली. आता शेवटचा जालीम उपाय म्हणजे आई. पण ती घरी नव्हती. आणि आमचा बाप सुद्धा जिला टरकतो ती आमची आजी कोंकणात आंबे खायला गेली होती. त्यामुळे टेम्पररी पराभव मान्य करून मी घराबाहेर पडलो. वाटेत २-३ रिक्षावाल्यांना शिव्या घातल्या. तेवढंच जरा बरं वाटलं.

मध्या कडे आलो. मध्या माझा बालमित्र. त्याचंही माझ्या २ आठवड्या आधीच लग्नं झालंय. त्याची बायको, संध्या, ही सुद्धा मला आधी पासून ओळखते, त्यामुळे ती ही मला मूड आला की झापत असते. मध्याच्या बिल्डिंग खाली येऊन खुणेची शीळ वाजवली. संध्या बाल्कनीत आली 'टवाळ मुलांसारख्या शिट्या काय वाजवतोस? वर ये. ' मी वर गेलो तर मध्या हॉल मध्ये TV समोर सुन्न पणे चॅनल बदलत बसला होता. कालच्या घोटांच्या गोटात हा ही होता. मी म्हटलं 'काय रे साल्या उतरली नाही का अजून? ' इतक्यात आतून हॉल मध्ये एंट्री घेत संध्या म्हणाली 'तू नि मध्या (ही नवऱ्याला मध्या च म्हणते. लग्नं आत्ता झालं. गेली १० वर्षं ह्याच नावाने ओळखतेय. आत्ताच का बदलू. इति संध्या) तू नि मध्या आता वारा प्यायलेल्या वासरांसारखं उंडारणं बंद करा. ' 'आम्ही वारा कुठे पितो???... ' तेवढ्यात मी एक विनोदाचा क्षीण प्रयत्न करून बघितला. संध्या लगेच तिच्या मूळ स्वभावावर येऊन म्हणाली 'PJ नकोयत. तू नि मध्यानी आता गुपचूप थंड घ्यायचं, कळ्ळं नं. नाही तर मला नि विद्द्याला (माझं सौभाग्य) काहीतरी ठोस पावलं उचलावी लागतील. आता ह्यातलं पहिलं ठोस पावूल नुकतंच घरी उचलल्या गेल्याने मी मध्या ला सावध करण्या साठी तोंड उघडलं तेवढ्यात संध्या म्हणाली 'त्याने कालच फॉर्म वर सही केली. ' मी कपाळावर हात मारून मध्या कडे बघितलं. त्याने पुन्हा एकदा चॅनल बदललं.

चहा पिऊन दोघे बाहेर पडलो. मध्या अजून उदासच होता. मी म्हटलं 'उदास नको होऊस प्यारे, काही तरी आयडिया काढतो. '२-३ महीने असेच गेले. काहीही आयडिया आली नाही. हालाखीचं जीवन तसंच सुरू होतं. चायनीज च्या गाड्या तशाच होत्या, बारही तसेच होते. फक्त आता आम्ही नव्हतो.

एके रविवारी मध्यरात्री ९ वाजत हिने अचानक मला उठवलं.
ही - ऍडी ऊठ, ९ वाजले.
मी - अगं ९ ही काय रविवारी उठायची वेळ आहे का?
ही - माणसाला ८ तास झोप पुरेशी असते. तुझी १० तास झाली आहे. आज पासून १२-१२ तास लोळणं बंद.
मी - मी माणूस आहे का? मी तुझा नवरा आहे. तुझ्या साठी मी देव आहे.
ही - हो का? मग उद्या पासून तुला नैवेद्याच्या वाटीतच जेवायला वाढते. ऊठ आता.
असं म्हणून ही पंखा बंद करून निघून गेली. ही आईची सवय हिला कशी लागली? मी उठत नसलो की आई अशीच पंखा बंद करून जाते. मग उकाड्याने हैराण होऊन थोड्या वेळाने उठावच लागतं.

चहा नि सिग्रेट घेऊन बाल्कनीत आलो. मध्या ला फोन करावा असा विचार मनात आला. पण म्हटलं झोपला असेल हरामखोर. तेवढ्यात हिने कॉर्डलेस आणून दिला. पलीकडे मध्या. मी उडालोच.
मी - काय रे भXX, इतक्या लवकर कसा उठला तू?
मध्या - जसा तू उठलास तसाच मी उठलो.
मी - ह्म्म्म्म...
मध्या - ह्म्म्म्म...
मी - मध्या, आपला गेम झाला यार.
मध्या - हौ ना भौ.
मी - पण साला मी काय म्हणतो, थोडे दिवस वागून बघायचं का बायकांच्या मना प्रमाणे?
मध्या - अरे पण आपण आहोत तसे वाईट आहोत का? वाईट असतो तर ह्यांनी आपल्याशी लग्नं केलं असतं का?
मी - खरंय रे. पण तसंही त्या आपल्याला त्यांच्या मना प्रमाणे वागायला लावतातच. त्यापेक्षा, थोडे दिवस वागू त्यांना हवं तसं. जरा वातावरण निवळलं की आहेच पुन्हा जैसे थे.
मध्या - ख्यॅ ख्यॅ ख्यॅ ख्यॅ
मी - ख्यॅ ख्यॅ ख्यॅ ख्यॅ
तेवढ्यात पलीकडून २ स्त्रियांचा आवाज आला. क्रॉस कनेक्शन लागलं असेल असं मला वाटलं. पण आवाज ओळखीचे वाटले. मग लक्षात आलं ही आमच्या बायका पॅरेलल लाईन वरून आमच्यावर हेरगिरी करत होत्या.
ही - मध्याSSSS
संध्या - ऍडीSSS
कोरस - तुम्ही दोघेही अतिशय नालायक आहात. खटाक...
चाहूल लागली म्हणून मागे वळून बघितलं तर आमची रखुमाई विठ्ठला सारखी कमरेवर हात ठेवून उभी होती.

त्या संध्याकाळी आमची उ. न. क. (उपेक्षीत नवरे कमिटी) ची मीटिंग ठरली. मंथ एंड असल्याने शबरी मध्ये भेटलो. १-१५ समाधान मध्ये बसतो. १५-३० आम्ही 'शबरी रेस्टोरेंट अँड फॅल्मीली बार आणि शुधा शांती ग्रुह इथे वीज आणि फोन ची बिले भरली जातील प्रो. बाळा काळे' मध्ये भेटतो. ठरल्या प्रमाणे ७ वाजता नेहमीच्या टेबल वर नुकतेच लग्नाळलेले मी, मध्या, नि विज्या, लग्न ठरलेला विन्या आणि गेली १५-२० वर्षं बायकोच्या गोलंदाजीवर यशस्वी पणे पॅडींग करणारे साने काका जमलो. आमच्या ह्या गँगला चांडाळ चौकडीच्या तालावर साने काकू 'पाचकळ पांडव' म्हणतात. त्यांच्यामुळे आमची ही गँग सगळी कडे पांडव गँग म्हणूनच फेमस आहे.

आम्ही बसल्यावर कौंटर वरून बाळा काळे ओरडला 'अरे गोट्या (तो प्रत्येक वेटर ला गोट्याच म्हणतो) अरे गोट्या पांडवांची द्रौपदी आण रे... (म्हणजे मॅकडोवेल चा खंबा आण)

दोन पेग पोटातून डोक्यात गेल्यावर काकांची ओघवती वाणी सुरू झाली.
- सालेहो तुमच्या बेसिक मध्येच लफडा आहे. बायकोला शत्रू समजू नका. तिला सुखात भागीदार करा. तिचं मधून मधून कौतुक करा.
मध्या - च्यायला म्हणजे आता पुढल्या बैठकीला बायकांना पण आणायचं का? आधीच दारू चे भाव किती वाढलेत. त्यात बायकाही पिऊ लागल्या तर आपल्यालाच सोडावी लागेल.
काका - मध्या... मी बोलत असताना पुन्हा तू मध्येच विनोदाचा प्रयत्न केलास तर हा तुझा शेवटचा पेग.
तर, तुम्हाला बायकांना हँडल नाही करता येत. तापलेला तवा पेटलेल्या गॅस वर ठेवला की तो अजून तापणारच. पहिलं म्हणजे बायको रागावली की आपण शांत राहायचं. आणि ती ज्या कारणा साठी रागावली आहे ते चूक आहे हे माहिती असूनही चुकलो हे लगेच कबूल करायचं. बायकोचा अर्धा राग इथेच शांत होतो.
दुसरं म्हणजे बायकोला घर कामात मदत करायची.
कोरस - क्काय???
काका - म्हणजे तसं दाखवायचं.
कोरस - हुश्श्श...
काका - एखाद्या रविवारी उगाच बटाटा हातात घेऊन चिरून देऊ का म्हणून विचारायचं. मग बायकोच म्हणते, असू दे रे, करते मी. बायकोने आठवड्या भराचं सामान आणून ठेवलंय हे पाहून कट्ट्यावर जाताना उगाच विचारायचं 'काही आणायचंय का गं बाहेरून? ' की बायको खूश.
आणि आता सर्वात महत्त्वाचे. तुमची बायको कारकून असो वा प्राईम मिनिस्टर, तिला करियर च्या कौतुका पेक्षा भाजी छान झाली आहे ह्या कौतुकाचं जास्त अप्रूप असतं. त्यामुळे मधून मधून तेही करत राहायचं. पोळी जरा जास्त भाजल्या गेली की लगेच 'अरे वा, आज जेवायला खाकरे वाटतं' असं नाही म्हणायचं. आणि तुमचं तर अजूनच बरं आहे. ह्या मॉडर्न मुलींना मी नोकरी करत असूनही घर देखील उत्तम सांभाळते हे दाखवून कौतुक करून घेण्याची हौस असतेच. त्या मुळे त्या फ्रंट वर फार चिंता नाही. असं जवळ जवळ २ तास काका बरंच काही बोलत होते. त्यांचं लक्षं नाही हे पाहून मधूनच मध्या त्यांचा ग्लास उचलत होता. नि तो त्यांचा ग्लास पीत असताना काका मध्याच्या ग्लास संपवत होते. शेवटी एकदा बार बंद व्हायची वेळ आली तेव्हा काकांनी समारोप केला.

- त्यामुळे बाळांनो, संसार सुखाचा करायचा असेल तर बायकोला कंट्रोल मध्ये ठेवायला शिका. चला आता उचला आप-आपले मद्याचे चषक आणि सुखी संसाराच्या नावाने होऊन जाऊ द्या बॉटम्स अप...

चियर्स...

चियर्स...