ज्योतिष्याचे घर. ज्योतीषी आपल्या खुर्चीवर राजा बसावा तसा ऐटीत बसला आहे. शेजारी एका गादीवर एक म्हातारा माणूस मान खाली घालून काही तरी खरडतोय. राजाराम गणपत आपटे दारात येतात.

आपटे - नमस्कार... मी आत येऊ का?... मी आत येऊ का? (उत्तर येत नाही म्हणून शेवटी आत येतो.) मी आत येऊ का?
म्हातारा - (एखाद्या क्षुद्र कीटकाकडे बघावं तसा बघत) हा प्रश्न बाहेरून विचारायचा असतो.
(आपटे बाहेर जातात. अपमानाने वैतागलेत.)
आपटे - (जरासा चिडून) येऊ का आत आता?
म्हातारा - या...
आपटे - जोशी ज्योतीषी इथेच राहतात का?
म्हातारा - हो... आपल्याला कोण हवंय...
आपटे - ऐश्वर्याला भेटण्यासाठी मी जोशांच्या घरी येईन का?
म्हातारा - नाही...
ज्योतीषी - ओ इकडे या... कोणाला भेटायचंय?
आपटे - मला जोशी ज्योतिष्यांना भेटायचंय...
ज्योतीषी - मीच तो... बोला... मुलीची पत्रिका बनवायची आहे की भविष्य बघायचंय?
आपटे - तुम्हाला कसं कळलं?
ज्योतीषी - रेशनचे तांदूळ घ्यायला कुणी ज्योतिष्याच्या घरी येईन का?
आपटे - ते आहेच... पण मी मुलीसंबंधी कामाने आलोय हे कसं कळलं?
ज्योतीषी - इतकी अजिजी निवडणूकीच्याआधी राजकारण्याच्या आणि उपवर मुलीच्या बापाच्याच चेहर्‍यावर असते. बोला काय काम आहे?
आपटे - मुलीची पत्रिका बनवायची आहे...
ज्योतीषी - उत्तम...
आपटे - तुम्ही दक्षिणा किती घेणार...
ज्योतीषी - मी दक्षिणा घेत नाही...
आपटे - (खूश होऊन) काय???
ज्योतीषी - मी दक्षिणा घेत नाही... मी मानधन घेतो... दक्षिणा किती द्यायची ते यजमान ठरवतो, माझं मानधन मीच ठरवतो...
आपटे - बरं... मानधन किती घेणार?
ज्योतीषी - रुपये १११... (म्हाताऱ्याला खोकल्याची उबळ येते) रुपये ११११ फक्त...
आपटे - बापरे... अहो ५०० त बनवा की...
ज्योतीषी - पैसे वाचवायचे असतील तर बँकेत सेविंग्स अकाउंट उघडा...
आपटे - बरं... हे घ्या आणि बनवा पत्रिका... चांगली बनवा हां...
ज्योतीषी - अहो मी ब्रम्हदेव नाहीये हवं तसं भविष्य लिहायला... जशी असेल तशी येईल पत्रिका...
आपटे - बरं...
ज्योतीषी - मुलीचं नाव?
आपटे - दोन आहेत... पाळण्यातलं सांगू की बोलण्यातलं?
ज्योतीषी - पाळण्यातलं सांगा हो...
आपटे - कालिंदी
ज्योतीषी - आडनाव एकच आहे ना?
आपटे - हो...
ज्योतीषी - मुलीची जन्मतारीख?
आपटे - १२ डिसेंबर
ज्योतीषी - वर्ष?
आपटे - १९८६
ज्योतीषी - जन्मवेळ?
आपटे - सकाळी १० वाजून ३५ मिनिटे
ज्योतीषी - जन्म स्थळ?
आपटे - कॉट नंबर १२, ब्राम्हणसभा दवाखाना, आडव्या रावणाच्या देवळामागे, पुणे ३०.
ज्योतीषी - पत्रिका ह्या पत्त्यावर पाठवायचेय?
आपटे - नाही...
ज्योतीषी - मग पुणे ४ पुरलं असतं...
(ज्योतीषी थाटात त्याचा लॅपटॉप उघडतो आणि काही तरी करू लागतो. थोडावेळ जातो. आपट्यांची चलबिचल सुरू होते.)
आपटे - अहो... तुम्ही गेम नंतर खेळाल का? आधी पत्रिकेचं बघा ना प्लीज...
ज्योतीषी - (चिडून) मी पत्रिकाच बनवतोय...
आपटे - काँप्यूटरवर???
ज्योतीषी - हो...
आपटे - अहो मला आपली जुन्या पद्धतीची साधीशी पत्रिका द्या की बनवून... कशाला उगाच तुमच्या काँप्यूटरला त्रास?
ज्योतीषी - तशी गुलाबी कागदावरची पन्नास रुपयातली पत्रिका बनवून हवी असेल तर ह्यांना भेटा (म्हातार्‍याकडे बोट दाखवतो)
आपटे - हे कोण?
ज्योतीषी - हे ओरिजिनल जोशी ज्योतीषी...
आपटे - मग तुम्ही कोण???
ज्योतीषी - मी लेटेस्ट जोशी ज्योतीषी... वर्जन २. ०
आपटे - म्हणजे काय?
ज्योतीषी - कळेल...
आपटे - अहो पण तुम्ही इतके लहान दिसता, अनुभव आहे ना?
ज्योतीषी - हा प्रश्न ज्ञानेश्वरांना नाही विचारलात... इतक्या लहानपणी ज्ञानेश्वरी लिहिलीत... अनुभव आहे ना?
आपटे - बरं...
ज्योतीषी - तुमच्या समाधानासाठी म्हणून सांगतो... माझं भविष्य मी जन्माला यायच्या आधीच सांगितलं होतं... आता बोला...
आपटे - पत्रिका बनवताय ना???
ज्योतीषी - हो हो...
(थोड्यावेळाने विजयी मुद्रेने ज्योतीषी लॅपटॉप मधून एक सिडी काढून आपट्यांना देतो.)
ज्योतीषी - ही घ्या पत्रिका...
आपटे - अहो ही बघणार कशी???
ज्योतीषी - काँप्यूटरवर...
आपटे - काँप्यूटर नाहीये घरी...
ज्योतीषी - मग प्रिंट आऊट काढा...
आपटे - अहो प्रिंटर पण नाहीये...
ज्योतीषी - मी देतो ना प्रिंट आऊट काढून
आपटे - थँक्यू हा...
ज्योतीषी - सात रुपये पर पेज...
आपटे - हे घ्या... आता सांगा बघू काय लिहिलंय भविष्यात...
ज्योतीषी - त्याचा चार्ज वेगळा आहे... रुपये ५०० फक्त...
आपटे - अहो आयुष्यभराची बेगमी आजच करणार आहात का तुम्ही...
ज्योतीषी - तुम्हाला कळतं पत्रिकेतलं काही?
आपटे - हे घ्या... बघा पटापट...
(ज्योतीषी पत्रिका पाहू लागतो. हळू हळू त्याच्या चेहऱ्यावरचे भाव बदलत जातात. एकदम उठून उभा राहतो)
ज्योतीषी - बापरे...
आपटे - काय झालं हो?
ज्योतीषी - हे... हे... काय बघतोय मी???
आपटे - पत्रिका...
ज्योतीषी - ते माहिती आहे हो... पत्रिकेत काय बघतोय मी असं म्हणायचं होतं मला...
आपटे - बरं बरं
ज्योतीषी - करू सुरुवात पहिल्यापासून???
आपटे - हो...
ज्योतीषी - बापरे... हे काय बघतोय मी???
आपटे - काय झालं गुरुजी???
ज्योतीषी - अहो कोणत्या अवलक्षणी मुलीची पत्रिका आहे ही???
आपटे - तोंड सांभाळून बोला, माझ्या मुलीची आहे...
ज्योतीषी - (जीभ चावतो) अहो तुम्ही इतके वाईट नाही आहात हो... का स्वतःच्या जिवावर उठलायत?
आपटे - अहो नीट सांगाल का मला...
ज्योतीषी - तुम्ही मुलीसाठी स्थळं बघताय ना???
आपटे - हो...
ज्योतीषी - अहो हिच्या नवर्‍याच्या हातून तुमचा खून होणार आहे...
आपटे - काय???
ज्योतीषी - हिच्या पत्रिकेत साफ लिहिलंय... हिच्या नवर्‍याच्या हातून तुमचा खून होणार आहे... म्हणजे तुमचा जावई तुमचा खून करणार...
आपटे - पत्रिका बरोबर बनवली आहे ना?
ज्योतीषी - (ज्योतीषी काँप्यूटरला विचारतो) बरोबर बनवलीस ना रे??? हो म्हणतोय...
आपटे - आता हो काय करायचं???
ज्योतीषी - आता काही नाही करायचं...
आपटे - म्हणजे???
ज्योतीषी - आता मुलीचं लग्न नाही करायचं...
आपटे - अहो असं कसं करून चालेल... मुलीचं लग्न तर करायलाच हवं...
ज्योतीषी - मग अजून एक करता येईल...
आपटे - (उत्साहात) काय??? काय???
ज्योतीषी - चार माणसं जमवायला सुरुवात करता येईल...
आपटे - अहो असं नका म्हणू... हा माझ्या आयुष्याचा प्रश्न आहे...
ज्योतीषी - बरं... तुम्ही आत्ताच्या आत्ता घरी जा आणि मुलीशी बोला ह्या विषयावर...
आपटे - चालेल...

(ब्लॅक आऊट)

नवरा मान खाली घालून घरात येतो. खुर्चीवर मान मागे टाकून बसतो. चेहर्‍यावर टेंशन आहे.
बायको - या... आलात का?
नवरा - ह्म्म्म्म
बायको - काय हो, काय झालं? ज्योतिष्याने अपमान केला का?
नवरा - तो ज्योतीषी म्हणजे काय माझी बायको आहे पावलो पावली अपमान करायला?
बायको - मग रस्त्यात पोलिसाने पकडलं का?
नवरा - नाही...
बायको - मग सिगारेटचे भाव पुन्हा वाढले का?
नवरा - अग नाही गं माझे आई
बायको - अहो मग असा सुतक लागल्यासारखा चेहरा करून का बसलात?
नवरा - सुतक लागलं नाहीये पण लागणार आहे लवकरच...
बायको - अहो काय बोलताय? कळेल असं सांगाल का?
नवरा - ज्योतिष्याकडे गेलो होतो ना मी...
बायको - माहिती आहे, पुढे बोला...
नवरा - त्याने पमीची पत्रिका बनवली... त्यात असं लिहिलंय की...
बायको - की पमीच्या पत्रिकेत लग्नाचा योग नाही... हाय रे दैवा तू हे काय केलंस??? माझ्याच पोरीच्या वाट्याला का हे भोग...
नवरा - अगं गप्प बस जरा... पमीच्या पत्रिकेत लग्नाचा योग आहे...
बायको - नशीब... मला वाटलं आता त्या बिचारीला तुम्हाला आयुष्यभर झेलावं लागतंय की काय...
नवरा - बोलू का मी?
बायको - बोला...
नवरा - पमीच्या पत्रिकेत लग्नाचा योग आहे...
बायको - अहो पुढे बोला... पटापट बोला आणि... सारखं आपलं रेकॉर्ड अडकल्या सारखं फिरवून फिरवून तेच काय सांगताय...
नवरा - ए गप... जर पमीने लग्न केलं तर तिच्या नवर्‍याच्या हातून माझा खून होणार असं लिहिलंय पत्रिकेत...
बायको - हात्तिच्या इतकंच ना... मला वाटलं काय मोठं संकट आलंय...
नवरा - हे मोठं संकट नाहीये???
बायको - नाहीये...
नवरा - अगं माझा जीव जाणार ह्यापेक्षा मोठं संकट काय असू शकतं???
बायको - अहो तुमच्या जिवाचं काय घेऊन बसलात. नाही तरी पमीचं लग्न होऊन गेल्यावर तुम्हाला काही उद्योग आहे का?
नवरा - काहीही काय अगं...
बायको - दिवसभर एकटे घरात बिड्या फुंकत बसणार, फुकट्या मित्रांसोबत जय भारत मध्ये चहा ढोसणार, ते मिथूनचे आचरट सिनेमे पाहणार, टवाळ मित्र जमवून पत्ते कुटणार... त्यापेक्षा या इथे... मी तुमच्यासाठी एक फ्रेम घेऊन ठेवली आहे...
नवरा - झालं तुझं? मला माझ्या मरण्याचं जितकं टेंशन नाही तितकं पुन्हा तुला भेटण्याचं आहे...
पण म्हणा मी तुझ्या सारखा इथे लटकणार नाही कारण मला मुक्ती मिळणार आहे...
बायको - ती कशी काय?
नवरा - कारण माझा जीव कशातही अडकला नाहीये... तू मात्र तुझ्या आईने दिलेल्या पायपुसण्यापासून ते पायपुसणी छान वाटावीत अशा तुझ्या साड्यांपर्यंत सगळ्यात अडकून पडलेयस...
बायको - आपण मुद्द्याचं बोलुया का?
नवरा - बरं...
बायको - मी काय म्हणते... अहो तसंही पमी गेल्यावर तुम्ही एकटेच उरणार त्यामुळे जगण्या-मरण्याची काळजी कशाला... आणि जावयाशी कुजकटपणे वागू नका, मग तो कशाला करील तुमचा खून...
नवरा - मी पण बराच विचार केलाय ह्यावर... तसंही पमी गेल्यावर मी एकटाच उरणार त्यामुळे जगण्या-मरण्याची काळजी कशाला... आणि जावयाशी नीट वागलं, मग तो कशाला करील माझा खून...
बायको - ओ विद्वान... हा विचार मीच तुम्हाला ऐकवलाय आत्ता...
नवरा - मी ह्या पुढे विचार केलाय... आपण जगलो ५०-५५ वर्ष... आता आपल्या आयुष्याच्या मोहापायी मुलीचं आयुष्याची का वाट लावायची. करतो तिचं लग्न... जगू दे तिला तरी सुखाने...
बायको - आता कसं बोललात???
नवरा - मुलीच्या सुखासाठी हा बाप स्वतःच्या आयुष्याची आहुती द्यायला तयार आहे...
बायको - टाळ्या... टाळ्या... टाळ्या... बरं आता पमी यायची वेळ झाली... चेहरा हसरा ठेवा जरा...
नवरा - हो हो...

पमी - डॅडी... मी आले...

नवरा - ये ये ये बेटा कशी आहेस?
बायको - अरे अरे हे काय केसांचं टोपलं करून ठेवलंय??? अहो तिला वेणी घालायला सांगा बघू...
पमी - डॅडी... तुम्ही म्हणत होतात ना की आता माझं लग्नाचं वय झालंय... माझ्यासाठी तुम्ही स्थळं शोधायला सुरुवात करणार आहात...
नवरा - हो...
पमी - मी तुमचे कष्ट वाचवले...
नवरा - म्हणजे???
पमी - मी माझ्यासाठी मुलगा शोधलाय...
बायको - काय??? कार्टे लाज नाही वाटत बापाला सांगायला...
नवरा - काय?
बायको - अहो तिला विचारा कोण आहे तो ज्याने माझ्या भोळ्या भाबड्या मुलीला फूस लावली... विचारा विचारा...
नवरा - कोण आहे तो? काय करतो? कुठे राहतो? कुठली सिगारेट ओढतो?
पमी - सांगते सांगते...
बायको - कोण उपटसुंभ पकडलाय काय माहिती...
नवरा - घरची परिस्थिती कशी आहे...
पमी - उत्तम...
नवरा - नाव काय?
पमी – गिरिष जोशी...
नवरा - कुठे राहतो...
पमी - पुण्यातच...
नवरा - पुण्यात कुठे राहतो... घरात असं उत्तर दिलंस तर थोतरवीन...
पमी - नळ स्टॉप जवळ... स्वतःचा व्यवसाय आहे...
बायको - अहो तिला विचारा घरी कोण कोण असतं?
नवरा - घरी कोण कोण असतं?
पमी - तो आणि त्याचे बाबा...
नवरा - भाऊ बहीण?
पमी - एकुलता एक आहे...
नवरा - बरं... मग आता काय करायचंय?
पमी - काय करायचं म्हणजे लग्न करायचं...
नवरा - कुणाशी???
पमी - अहो ह्याच्याशी...
बायको - कार्टीने परस्पर लग्न करायचंही ठरवून टाकलंय... तिला विचारा हॉल पण बुक केलाय का...
पमी - मला असं वाटतं की तुम्ही त्याला एकदा भेटावं...
नवरा - अर्थातच भेटणार... पूर्वी नवरा बायको एकमेकांना डायरेक्ट हार घालतानाच बघत आता मी माझ्या जावयाला मुलीला हार घालतानाच बघू की काय?
पमी - नाही हो... तुम्ही कधी फ्री असाल ते सांगा मी त्याला घरी घेऊन येते...
बायको - हे दिवसभर फ्रीच असतात... कधीही आण... आजच आण...
नवरा - उद्या सांग त्याला यायला...आधी एकट्यानेच ये म्हणावं... मुलगा आवडला तर बाबांशी बोलीन मी..
पमी - बरं सांगते...

(मुलगी मोबाईलवरून फोन लावते. हॅलो म्हणते. ब्लॅक आऊट.)

क्रमशः